Mijn naam is François Hendrickx, ik ben fotograaf. Mijn passie ligt bij verhalen. Mijn hart woont onwrikbaar op het platteland. Ik hou van landschap en van alle sporen die het draagt. Een landschap waarin het verhaal van de menselijke aanwezigheid te vinden is, vind ik het mooist. Vaak hebben dat soort plekken een bepaalde huiselijkheid. En van nature kom ík het liefst op de huiselijke plekken waar onze zotte onkel woont. Waar je, al kijkend, niet anders kunt dan verzuchten: “Nee, hè…”.

Begrijp me niet verkeerd, dat “Nee, hè…” is vaak vol van oprechte verbazing, van ironie of tederheid. Ik herken er dingen van mezelf in, details die me ontroeren, een passie die ik ook zou kunnen hebben of een verlangen dat ik zo zou kunnen delen.

Zeldener maak ik me kwaad over wat ik zie en als dat al gebeurt, dan meestal over de oppervlakkigheid of de ijdelheid waarmee iets gedaan is, de misplaatstheid, in elke betekenis van het woord, waarmee iets is neergezet.

De dingen die ik zie, vertalen in beeld dat raakt, dat is wat ik doe. Mijn naam is François Hendrickx, ik ben fotograaf.